Meesterschap
Alsof ik 5 jaar terugga in de tijd… Ik voel me best onzeker, onhandig en vraag me af of ik dit ooit ga leren…
Het is zaterdagochtend en ik zit bij Wendy van Buren in de les. Docente, edelsmid en wat mij betreft Meester in haar vak. Ik ben zoals elk weekend bij de opleiding edelsmid in Schoonhoven. Al vanaf mijn 15e wil ik dit en deze zomer heb ik het mijzelf cadeau gegeven. Ik werk doorgaans met mijn hoofd en dat hoofd heeft af en toe ontspanning nodig. Of in ieder geval een ander soort inspanning dan ik gebruikelijk ervaar in mijn werk.
Zo zat ik 5 jaar geleden ook bij Marijke Spanjersberg. Docente, systeemdenker en wat mij betreft Meester in haar vak. Ik wilde begrijpen waarom samenwerken soms zo stroef gaat in bepaalde systemen, hoe ik daar zelf misschien aan bijdraag en waarom ik daarmee ook een stukje van de oplossing ben. En wat te doen met paradoxale opdrachten, hoe en waarom zou je kunnen ‘ontschuldigen’, wat is vitale samenwerking en hoe maak je een triadeanalyse. Dat alles leerde ik van Marijke en er gebeurde meer…
Door een actieve houding van ‘niet-weten’, door waarderend te zijn naar ons deelnemers over wat we al wèl systemisch deden en door een oprechte meervoudige partijdigheid van Marijke, voelde ik mij gezien en gehoord als deelnemer, als Selma maar vooral ook als mogelijk toekomstig systeemdenker… Ik kreeg een perspectief aangereikt dat aantrok als een magneet. Inmiddels heb ik grote en kleine stappen gezet in de praktijk van samenwerkingsvraagstukken en noem ik mijzelf systeemdenker. De Meester in dit vak is en blijft Marijke, zij deelt kennis, leeft voor en biedt perspectief!
Terug naar Wendy. Recht zagen, vijlen, boren, klinken, smeden… het lijkt allemaal best eenvoudig als je de filmpjes ziet. Maar niets is minder waar als ik naar mijn eigen werkstukjes kijk… Elk detail telt, een verkeerd opgetekende lijn brengt je tijdens het zagen in verwarring, een beetje bijvijlen betekent altijd dat er iets af gaat, dus dat inkepinkje blijf je zien… Maar tijdens de lessen op zaterdag gebeurt er meer dan letten op details en lessen in verdragen…
Wendy kent haar vak en vertelt ons dan ook helder en kort hoe wij ons werk kunnen doen, wat zijn de uitglijders en hoe kun je die voorkomen. Maar niets moet. Zolang je maar werkstukken inlevert die voldoen aan de proeve van bekwaamheid. Bij de beoordeling trekt ze zich even terug in haar ‘werkplaats’ en geeft ze haar volledige aandacht aan mijn werk. Ze geeft mij vervolgens in een persoonlijk gesprekje terug wat goed is en wat beter kan. Maar vooral wat al goed is. En dat motiveert, dat geeft hoop. Dat ik serieus genomen word in mijn droom om ooit ook iets bijzonders te maken, dat ik hulp kan krijgen als ik erom vraag en dat oefenen loont… heel veel oefenen….
En zo mijmer ik nog wat door. Over vakmensen en meesters in hun vak… Ik kom tot de conclusie dat ik iedereen een leermeester gun in zijn of haar buurt. Een leidinggevende, een docent of een familielid die met mildheid kijkt naar wat er nog te leren valt voor jou. Iemand die vanuit kennis en ervaring het goede voorbeeld geeft, kennis deelt en waarderend kijkt naar alles wat er al wel is!